สวัสดีค่ะ
วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ไปเป็นผู้ช่วยนักเขียนการ์ตูนที่ญี่ปุ่นให้ฟัง!!
แต่ต้องบอกก่อนว่าเอนทรี่นี้จะสั้น ๆ เพราะเราบอกข้อมูลได้ไม่เยอะมาก และเราไม่ได้ทำเป็นงานประจำ ไปช่วยแต่บางครั้งบางคราวเท่านั้น และที่ทำงานแต่ละที่ก็ไม่เหมือนกัน มาตรฐานไม่ตายตัว แค่มาเล่าไว้เป็นไอเดียให้ทุกคนฟังนะคะ
ข้อมูลโดยสังเขป
เรื่องมีอยู่ว่า พอดีเรามีเพื่อนที่เป็นผู้ช่วยอยู่แล้ว และวันหนึ่ง เส้นตายต้นฉบับก็จี้อาจารย์แต่กำลังคนไม่พอ ต้องการเฮลปเปอร์! เราเลยได้ไปช่วยค่ะ และหลังจากนั้นก็โผล่ไปบ่อย ๆ เพราะผู้ช่วยส่วนใหญ่ทำงานเป็นพาร์ทไทม์ จะมีวันที่ว่างบ้างไม่ว่างบ้าง สลับตารางงานกันไปค่ะ
ที่ ๆ เราไปช่วยเป็นการ์ตูนแก๊กของนักเขียนหน้าใหม่ในนิตยสารรายสัปดาห์
ซึ่งในตอนนี้ยังไม่เน้นความสวยงามขนาดนั้น เน้นความเร็วมากกว่า เพราะเส้นตายกระชั้นมาก
เราทำงานตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึง 4 ทุ่ม ค่าแรง 10,000 เยนต่อวัน มีอาหารกลางวันกับเย็นให้และมีค่าเดินทางให้เพิ่มค่ะ
10,000 เยนต่อวันนั้น ถือว่าเป็นเรททั่วไปของผู้ช่วยหน้าใหม่ที่ทำงานเป็นผู้ช่วยพาร์ทไทม์ วันไหนงานเร่งบางคนก็จะต้องอยู่ค้างคืน โต้รุ่งกันไป แล้วก็จะมีค่าโต้รุ่งต่างหากอีก แต่เราไม่ได้โต้ค่ะ ที่ทำงานเราสาว ๆ เน้นกลับบ้านแล้วมาใหม่ตอนเช้า คนโต้คือเหล่าหนุ่ม ๆ
ในห้องทำงานก็จะมีโต๊ะสำหรับผู้ช่วยตั้งอยู่หลาย ๆ โต๊ะ
อุปกรณ์เบสิกส่วนใหญ่หิ้วกันไปเองเช่นดินสอ ปากกา จีเพ็น ไม้บรรทัด แต่ขาดเหลืออะไรก็ขอได้ค่ะเช่นหมึก ปากกาถมดำ ปากกาปิ๊กม่า ไม้บรรทัดโค้ง
การทำงาน
สิ่งที่ผู้ช่วยต้องทำนั้น ก็จะต่างกันไปขึ้นอยู่กับนักเขียนแต่ละคน
ที่ทำงานปัจจุบันของเรานั้น เราได้ทำค่อนข้างหลากหลายหน้าที่ค่ะ เพราะเวลาเหลือก่อนถึงเส้นตายมีน้อย
ส่วนใหญ่ก็คือ ตัดเส้นกรอบ วาดฉากพร้อมตัดเส้น แปะโทน(ดิจิตอล)
อย่างงานวาดฉาก อาจารย์จะอธิบายให้ฟังว่าตรงนี้เกิดอะไรขึ้น และอยากได้ฉากแบบไหน เริ่มแรกก็ร่าง แล้วก็ให้อาจารย์เช็คว่าโอเคมั้ย ถ้าโอเคถึงตัดเส้นถมดำได้ค่ะ
นอกจากฉากแล้ว ยังได้วาดพวกตัวประกอบในแบ็คกราวน์ทั้งหลายแหล่
พองานตัดเส้นฉากดำเนินไปค่อนข้างเยอะแล้ว ถึงเปลี่ยนมาทำงานแปะโทนในโปรแกรม clip studio แทนค่ะ พวกเอฟเฟกต์หรือเส้นสปีดในบางช่องก็ทำในขั้นตอนนี้ด้วย ที่ที่ทำงานจะมีคอมอยู่หนึ่งเครื่อง แล้วเราก็หิ้วโน้ตบุ๊คไปอีกเครื่องพร้อมเมาส์ปากกา
ปกติจะมีผู้ช่วยหลักที่คอยคุมเรื่องโทนอยู่แล้ว เราก็รับงานจากเขามาอีกที แปะทุกอย่างเลยทั้งแต่ตัวละครไปถึงฉาก สุดท้ายก็เรียกให้อ.เช็คและเก็บงานเพิ่มเติมตามคำสั่งค่ะ
มาถึงคำถามว่างานยากมั้ย
ที่ที่เราทำอยู่ไม่ยากมากเพราะเน้นความเร็ว ถ้าเป็นที่อื่นที่เน้นความสวยงามของภาพก็จะรับคนยากหน่อย และระหว่างการทำงานอาจจะมีการวาดใหม่หลายรอบอยู่
ในห้องทำงานก็จะมีทีวี บางทีก็จะมีการเปิดเพลงบ้าง เปิดรายการตลกบ้าง เปิดโคนัน เปิดจิบิมารูโกะจัง คือก็ฟังอย่างเดียวแหละ แทบไม่ได้หันไปมอง ตอนไม่เปิดบางคนก็ใส่หูฟังบ้างค่ะ แล้วก็คุยกันบ้าง
สรุป
ที่ทำงานเราปกติจะมีผู้ช่วยประมาณ 5-6 คน
และจะปั่นต้นฉบับประมาณ 17 หน้าภายใน 1-3 วันกันค่ะ(…)
หลัง ๆ มานี่วันไนท์มิราเคิลกันบ่อยมาก คือเหล่าหนุ่ม ๆ นี่โต้รุ่งกันทุกอาทิตย์เป็นเรื่ิองปกติไปแล้ว สัปดาห์ไหนที่อาจารย์เขียนเนมผ่านเร็วก็จะมีเวลาเพิ่มขึ้นกว่านี้ ตอนนี้เหล่าผู้ช่วยก็โอดครวญขอวันวาดเพิ่มขึ้นกันอยู่ ควอลิตี้ภาพจะได้สูงขึ้นแล้วจะได้ไม่ต้องโต้รุ่งด้วย มันไม่ดีต่อสุขภาพ
และถ้าถามว่าคุ้มค่าแรงมั้ย
ถ้าเรื่องทำงานเอาประสบการณ์ ได้ฝึกวาดรูป ได้คอนเนคชั่นเพิ่มก็คุ้มอยู่ค่ะ
แต่ถ้ามองในแง่สุขภาพก็ไม่คุ้มเท่าไหร่นะ ฮ่า ๆ แต่ก็นะ จะวาดรูปที่ไหนส่วนใหญ่ก็สุขภาพพังอยู่ดีแหละเนอะ สายวาดรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
รายละเอียดคร่าว ๆ ก็คงมีเท่านี้ หวังว่าทุกคนจะได้ข้อมูลใหม่ ๆ บ้าง
ไว้เจอกันเอนทรี่หน้า
สวัสดีค่า
